The Bluesbones review: Freddie |
 |
Voor ‘The Bluesbones’ was het gewoon een must geworden om met een nieuw ‘Live’ album hun talrijke fans tegemoet te komen. Niet dat het hier een ‘missing link’ betreft want in 2013 brachten ze al een ‘Live’ CD incluis DVD op de markt die destijds werd opgenomen in De Bosuil te Weert. Dus op dit gebied geen nieuwigheid maar na hun in 2015 uitgebrachte ‘Saved By The Blues’ waren de reacties gewoon unaniem….these are The Bluesbones Rediscoverd! Yep, en dat was ook mijn vaststelling want ook ik was gewoon onder de indruk toen ze in de MOD te Hasselt dit album kwamen voorstellen. Een nieuw gegeven met steengoede blues waarop guitarslinger Stef Paglia nog steeds zijn strings kon laten spreken maar waar ook uitzonderlijk sterke conversaties ontstonden tussen de B3 van Edwin en de ‘Strat’ van Stef. Een album dat ook gekenmerkt werd door tien zelf geschreven sublieme nummers en dit konden we alleen maar onthalen met een welgemeende….sjapoo! Voor de opnamen van dit ‘Live’ trok dit vijftal gepakt en gezakt richting ‘Hype Studio’ te Mechelen waar onder het alziend oog en oor van Tim Janssens dit kleinood zou worden ingeblikt. Zoals het daar de gewoonte is worden er twee sets gespeeld waaruit dan een selectie zou worden genomen om een album samen te kunnen stellen. Ja toch? Alleen liep het daar in de Veldenstraat te Mechelen een ietsje anders dan verwacht. Na de twee sets, toen er een selectie moest worden doorgevoerd kon er geen beslissing genomen worden en werd er na lang beraadslagen maar gekozen om er meteen een ‘Double Live’ van te maken want wat moet je anders als alle 15 nummers zo goed zijn. De lat werd er meteen maar op recordhoogte gelegd en de kogel was door de kerk met een resultaat dat er meteen mag zijn. We zouden hier een ‘legacy’ geboren weten worden die heel wat fans maar al te graag zullen gaan koesteren. The Bluesbones, voor zij die het nog niet moesten weten, bestaan uit Nico, Stef, Geert, Edwin en Dominique en beginnen er aan met de titeltrack van hun laatste studio album. De soul & Funk van deze Bluesbones kan je meteen ontdekken bij het horen van deze ‘Saved By The Blues’ een heuse floorfiller met al meteen de sterke stem van Nico aan het werk, bijgestaan door de doordringende Hammond klanken. ‘Voodoo Guitar’ is het 2de nummer op dit album en het ‘Live’ aspect wordt hier tot een minimum teruggebracht waarvan we bijna van een heerlijk studio album kunnen gaan spreken. Met het op de hoogte van een als 'SRV' spelende Stef Paglia voel je meteen alsof je ter plekke aan de ‘Mexican Border’ zit te genieten van deze heerlijk ‘Tin Pan Alley’ muziek. Straffe kost en meteen al ‘kiekebisj’! ‘Live’ en toch weer niet want ik blijf het maar herhalen dit is topkwaliteit en zo wordt je meteen meegetrokken in een heerlijke shuffle met ‘Riding Out’. De balans van de selectie nummers zit ook op een hoog niveau waarna ’Moonshine’ het uptempo ‘Find Me A Woman’ met country allures je maar 1 vaststelling hebt…our feets wanna move for sure! Afsluiten doen ze op het eerste schijfje met één van de paar covers die de selectie voor dit album hebben weten te overleven. Real blues met ‘She’s Got The Devil In Her. De talrijke fans van ‘The Bluesbones’ zullen maar al te graag toejuichen dat we na CD1 ook nog een CD2 krijgen en daarop krijgen de fans van het eerste uur dan weer wat hen toekomt met het sterke ‘Broken Down Car’. Ik schreef het al, een perfecte mix van slow en solid en deze twee aspecten kan je ook samen terug vinden in ‘I Try’met daarop weer een in tranche opgaande Stef Paglia. Een beetje ‘psychedelic’ moet ook kunnen waarop ze hier met ‘Runaway’ een bluesje brengen met ballen. Voor wie lichtjes aan het genieten was na deze heerlijke droom met The Bluesbones worden diegene opgewekt door een stevige portie ‘road music’ ergens op een eindeloze route 66 met waarop als je goed luistert de ritme met sectie Dominique en Geert ons mee trachten terug te nemen in de tijd toen de ‘Golden Earring’ met hun ‘Radar Love’ aan de top stonden. Niks ergs maar nu staan deze ‘The Bluesbones’ aan de top in ons bluesland en daarbuiten uiteraard. ‘Devil’s Bride van Matt Anderson is op hun ‘Live’ concerten een certitude maar helaas is het hier ook een gegeven dat dit moois op zijn einde aan het lopen is. Als afsluiter van deze beleving met ‘The Bluesbones’ nemen ze ons mee naar de swamps met een whisky drinkende madam! 'Double Live' niks van aan want het lijkt wel een 'High Quality' opname waarbij de tracks samenkomen met een voorzichtig gemixt applaus en ook dat is straffe kost wetende van ingewijden dat het applaus bijna dat van op de hoofdtribune achter de kazerne wist te overtreffen. Klasse mannen en tot op een volgende 'Live' gebeuren en zo besluiten we met een diepe buiging!
|
|
Tracks: CD1 CD2
|
|
more info: year: 2016 artist: The Bluesbones label: Independent booking & promotion: King Bee Music Agency (Rob Koning) musicians: Nico De Cock (vocals) All songs written by The Bluesbones except: Recorded @ Hype Studio Belgium
|
|